چهارشنبه 87 آبان 8 , ساعت 11:51 عصر
جبران نماز :
امام صادق (ع) در جمعی فرمودند : “ از هر نمازی آن مقدار که قبول می شود ، بالا می رود ” اصحاب پرسیدند آقا پس ما هلاک شدیم ؟ حضرت فرمودند : “ خیر ، بلکه بر شماست که با مستحبات و نماز های مستحبی و نوافل این کمبود ها را جبران کنید .”
ما باید این نماز هامون رو به مستحبات زینت بدیم . ذکرهای اضافی ، قنوت طولانی ، تسبیحات حضرت زهرا (س)که در روایت اون رو برتر از هزار رکعت نماز مستحبی می دونن . و البته سرّش اینه که مربوط به حضرت زهراست ، گرچه کمه . نمازهای نافله در کتب فقهی و اخلاقی و مفاتیح اومده . اما دو تا نماز نافله است که من روش تأکید زیادی دارم : یکی نماز وتیره ( دو رکعت نماز نشسته بعد از نماز عشاء که بسیار ساده و مختصر هست و مثل نماز صبحه ) و نافله دیگه ای که خیلی تاکید شده و حتی برای پیامبر (ص) واجب بوده ، نماز شب هست .
نماز شب :
به نیمه شب که همه مست خواب خوشند من و خیال تو و ناله های درد آلود
امام صادق (ع) می فرمایند : “ ان روح الایمان ثلاثه : التهجید با للیل و الافطار الصائم و لقاء الاخوان ”
ایمانی که با شهادتین جاری می شه روحی داره که از سه قسمت تشکیل شده . ( یعنی اگر این روح نباشه ، ایمان جسم مرده ای بیشتر نیست ) اول : “ التهجید باللیل ” ( شب زنده داری ) “ الافطار الصائم ” ( افطار روزه دار ) و “ لقاء الاخوان ”
( دیدار برادران ) باید از حال همدیگه خبردار باشیم . انسان باشیم ، نه اینکه مثل حیوون ها ، فقط در رفع حاجات از هم استفاده کنیم . به درد یکدیگه برسیم . مونس و غمخوار هم باشیم .
بنـی آدم اعضای یکدیگرنـد که در آفرینش ز یک گوهرند
چـو عضوی بدرد آورد روزگار دگـر عضـو ها را نـماند قرار
اما قسمتی که مورد بحث ماست : “ التهجید باللیل ” ، شب زنده داری . نماز شب ! یعنی : وجه افتراق بین مؤمن و عاشق . یعنی : تجلی نور عشق در دل تاریکی شب . نماز شب یعنی : خلوت دلخواسته با معشوق . نماز شب یعنی : نجوای شبانه با خالق . نماز شب یعنی : درد دل کردن هر تنهایی با مونس خود . یعنی : ملاقات عاشقانه دل و دلدار .
هر کس در تاریخ بشریت در معنویت به جایی رسیده ، حتماً انسی با مناجات نیمه شب داشته . به قول حافظ : هر چه
می دهند ، در سحر می دهند و به قول یکی از بزرگان اگر دنیا می خواهی نماز شب بخوان ، اگر آخرت را هم می خواهی نماز شب بخوان .
اونقدر روایت و تاکید بر نماز شب داریم که اگر بخوایم بهش بپردازیم خودش کتابی جداگانه می شه . دوای همه دردها و غصه ها وغم ها و اوج سبک بالیها در همین مناجات شبانگاهی است .
دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند و اندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند
دقت کنید در این روایت :
قال الصادق (ع) : ابغض الخلق الی الله : جیفه باللیل و ابطال بالنهار .
می دونید خدا در جهان از کدامیک از بندگان بیشتر بدش می یاد ؟ الله اکبر ! چقدر عجیبه ! امام صادق (ع) می فرمایند از کسانی که روزهاشون رو به بطالت و وقت گذرانی می گذرونند و شبها هم مثل حیوانات و لاشه مرداری در بستر
می یوفتن .
امام صادق (ع) در جمعی فرمودند : “ از هر نمازی آن مقدار که قبول می شود ، بالا می رود ” اصحاب پرسیدند آقا پس ما هلاک شدیم ؟ حضرت فرمودند : “ خیر ، بلکه بر شماست که با مستحبات و نماز های مستحبی و نوافل این کمبود ها را جبران کنید .”
ما باید این نماز هامون رو به مستحبات زینت بدیم . ذکرهای اضافی ، قنوت طولانی ، تسبیحات حضرت زهرا (س)که در روایت اون رو برتر از هزار رکعت نماز مستحبی می دونن . و البته سرّش اینه که مربوط به حضرت زهراست ، گرچه کمه . نمازهای نافله در کتب فقهی و اخلاقی و مفاتیح اومده . اما دو تا نماز نافله است که من روش تأکید زیادی دارم : یکی نماز وتیره ( دو رکعت نماز نشسته بعد از نماز عشاء که بسیار ساده و مختصر هست و مثل نماز صبحه ) و نافله دیگه ای که خیلی تاکید شده و حتی برای پیامبر (ص) واجب بوده ، نماز شب هست .
نماز شب :
به نیمه شب که همه مست خواب خوشند من و خیال تو و ناله های درد آلود
امام صادق (ع) می فرمایند : “ ان روح الایمان ثلاثه : التهجید با للیل و الافطار الصائم و لقاء الاخوان ”
ایمانی که با شهادتین جاری می شه روحی داره که از سه قسمت تشکیل شده . ( یعنی اگر این روح نباشه ، ایمان جسم مرده ای بیشتر نیست ) اول : “ التهجید باللیل ” ( شب زنده داری ) “ الافطار الصائم ” ( افطار روزه دار ) و “ لقاء الاخوان ”
( دیدار برادران ) باید از حال همدیگه خبردار باشیم . انسان باشیم ، نه اینکه مثل حیوون ها ، فقط در رفع حاجات از هم استفاده کنیم . به درد یکدیگه برسیم . مونس و غمخوار هم باشیم .
بنـی آدم اعضای یکدیگرنـد که در آفرینش ز یک گوهرند
چـو عضوی بدرد آورد روزگار دگـر عضـو ها را نـماند قرار
اما قسمتی که مورد بحث ماست : “ التهجید باللیل ” ، شب زنده داری . نماز شب ! یعنی : وجه افتراق بین مؤمن و عاشق . یعنی : تجلی نور عشق در دل تاریکی شب . نماز شب یعنی : خلوت دلخواسته با معشوق . نماز شب یعنی : نجوای شبانه با خالق . نماز شب یعنی : درد دل کردن هر تنهایی با مونس خود . یعنی : ملاقات عاشقانه دل و دلدار .
هر کس در تاریخ بشریت در معنویت به جایی رسیده ، حتماً انسی با مناجات نیمه شب داشته . به قول حافظ : هر چه
می دهند ، در سحر می دهند و به قول یکی از بزرگان اگر دنیا می خواهی نماز شب بخوان ، اگر آخرت را هم می خواهی نماز شب بخوان .
اونقدر روایت و تاکید بر نماز شب داریم که اگر بخوایم بهش بپردازیم خودش کتابی جداگانه می شه . دوای همه دردها و غصه ها وغم ها و اوج سبک بالیها در همین مناجات شبانگاهی است .
دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند و اندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند
دقت کنید در این روایت :
قال الصادق (ع) : ابغض الخلق الی الله : جیفه باللیل و ابطال بالنهار .
می دونید خدا در جهان از کدامیک از بندگان بیشتر بدش می یاد ؟ الله اکبر ! چقدر عجیبه ! امام صادق (ع) می فرمایند از کسانی که روزهاشون رو به بطالت و وقت گذرانی می گذرونند و شبها هم مثل حیوانات و لاشه مرداری در بستر
می یوفتن .
نوشته شده توسط جواد قاسم آبادی | نظرات دیگران [ نظر]
